พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงพิชิตปรีชากร

พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงพิชิตปรีชากร (29 ตุลาคม พ.ศ. 2398 – 11 มีนาคม พ.ศ. 2453) มีพระนามเดิมว่า พระเจ้าลูกยาเธอ พระองค์เจ้าคัคณางคยุคล เป็นพระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ประสูติแต่เจ้าจอมมารดาพึ่ง เป็นต้นราชสกุลคัคณางค์[2] และเป็นพระอัยกาฝ่ายพระชนนีในสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี พระบรมราชินี

ราชวงศ์	จักรี
ดำรงตำแหน่ง	24 มกราคม พ.ศ. 2437
หม่อม	หม่อมสุ่น คัคณางค์ ณ อยุธยา
พระบุตร	พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภาพรรณี หม่อมเจ้ากลาง หม่อมเจ้าฉวีวลัย สวัสดิวัตน์ หม่อมเจ้าน้อย หม่อมเจ้ากลาง หม่อมเจ้าปรีดียากร
พระมารดา	เจ้าจอมมารดาพึ่ง ในรัชกาลที่ 4
สิ้นพระชนม์	11 มีนาคม พ.ศ. 2453 (54 ปี)
ประสูติ	29 ตุลาคม พ.ศ. 2398
พระบิดา	พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว